Πανηγύρια στη Σερβία απο το Μεσαίωνα μέχρι σήμερα

Abstract

Η λέξη πανηγύρι απαντά στα σερβικά κείμενα της μεσαιωνικής εποχής. Αυτό σημαίνει ότι δανείστηκε αρκετά νωρίς από την ελληνική γλώσσα, αλλά εν πάση περιπτώσει τότε όταν η σημασία της είχε περιοριστεί. Το πανηγύρι (στα σερβικά панађур) είναι τόσο θρησκευτικό όσο και πολιτιστικό φαινόμενο με σύνθετες οικονομικές λειτουργίες.2 Εκτός από τον όρο πανηγύρι χρησιμοποιείται με την ίδια έννοια και η λέξη σάμπορ (сабор). Μετά το Δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, στις καινούργιες συνθήκες ζώης, η παράδοση των πανηγυριών επικράτησε. Ωστόσο, δεν έχουν την ίδια έννοια, τον ίδιο χαρακτήρα, περιεχόμενο, ρυθμό και τα χαρακτηριστικά που είχαν πριν.

A fair is a religious and cultural phenomenon with multiple economic functions. In old Serbian writings the word панагир (panagir = a fair) was borrowed from Greek in very early times, but still at the time when the number of meanings of this word had already been reduced. In essence it meant a large number of people gathered to celebrate a certain saint or a feast to which the church had been dedicated. Besides the word панађур (panađur = a fair), the word sabor is also used. A fair in Serbia is a cultural phenomenon which continues from the medieval times until today. Nevertheless, although its structure remained unchanged during the centuries, its function, significance, and meaning differed greatly in various historical contexts, not only on the level of state, but also in an individual’s life.