Belo as both a linguistic and a cultural problem

Abstract

This article considers a range of evidence relevant to our understanding of both the linguistic and the cultural status of the Serbian adjective beo. the offspring of the Common Slavic lexical item *bel', during the past centuries. The evidence comes from a number of data provided by old Serbian folk songs and by present day Serbian vernaculars. The analysis of these data reveals that the meaning bright, typical of the Proto-Slavic *bel' persisted unexpectedly long in the memory of the Serbian speakers. This explains why beo. which means only 'white' in the standard language, could appear, in the past, in all the contexts pointed to by the author.

U ovom se radu razmatraju upotrebe prideva beo, koji se razvio iz praslovenskog *bel', kako u tekstovima folklorne poezije, tako i na tlu narodnih govora. Za neke od poznatih činjenica ponuđena su nova objašnjenja a ukazuje se i na neke dosad nesagledane - pre svega na postojanje u jednom periodu jezičkog razvoja, sinonimnog odnosa između beo i bistar. Najvažniji rezultat ispitivanja je uvid u to da se. v narodnom pamćenju. dugo, duže nego što se to moglo pretpostaviti, za beo vezivalo osnovno značenje praslovenskog *bel', a to je 'svetao', što objašnjava mnogo štošta u vezi sa sintaksičko-semantičkim ponašanjem ovog izraza u prošlosti .