Musical and film time

Abstract

Comparative analysis of linear, non-linear and multiple temporal dimensions in music and film reveals that the understanding and utilisation of time in these two arts reflect not only the aesthetic inclinations of its creators and their subjective experiences of temporality but also their philosophical views and, sometimes, spiritual beliefs. Viewed in the context of contemporary theories about Time, particularly Shallis' interpretation of different temporalities as symbolic of various levels of reality and J. T. Fraser's concept of time as a hierarchical nest of different temporalities or Umwelts, the results of this comparison lead to the conclusion that the time in which music and film unfold belongs to a separate, artificial Umwelt of its own - art-temporality.

Dok su pitanja o prirodi, poreklu, doživljaju i svrsi vremena vekovima intrigirala naučnike i filozofe, rezultirajući raznovrsnim ali i često kontradiktornim odgovorima i objašnjenjima, problem razumevanja i tretmana vremena u umetnosti počeo je da dobija na značaju tek tokom prošlog stoleća razotkrivajući drevnu podelu umetnosti na vremenske i prostorne kao suštinski neosnovanu i zastarelu. Svrha izbora muzike i filma kao glavnih objekata analize umetničkog vremena u ovoj studiji jeste da dovede u uporednu vezu i naglasi sličnosti između jedne od najstarijih umetnosti, koja je od početka smatrana za vremensku umetnost par excellence, i relativno novog medija koji sadrži neke od osobina svih umetnosti, i koji je najreprezentativniji primer konceptualnih promena u tretmanu vremena u savremenoj umetnosti. Analogije između muzike i filma provučene su kroz analizu njihove upotrebe linearnog i nelinearnog vremena, kao i mnogostrukih vremenskih dimenzija potvrđujući da tretman vremena u savremenoj umetnosti odslikava ne samo estetička usmerenja autora i njihov subjektivni doživljaj vremena, već takođe otkriva njihova filozofska, a ponekad i duhovna uverenja. Uporedna analiza temporalnih osobina muzike i filma u ovoj studiji položena je u kontekst savremenih teorija o vremenu, pozivajući se pre svega na Šalisovu (M. Shallis) interpretaciju različitih temporalnosti kao simbola različitih slojeva i doživljaja realnosti, kao i Frejzerovu (J. T. Fraser) koncepciju vremena kao hijerarhijske koegzistencije šest različitih vrsta temporalnosti ili Umwelta. Ipak, suprotno mišljenju Džonatana Krejmera (Jonathan D. Kramer), koji poredi različite temporalne dimenzije muzike s pojedinačnim Umweltima, ova studija tumači vreme muzike i filma kao specifični, zasebni Umwelt umetničkog vremena. .