Η συμβολική παρουσία της φύσης στα σερβικά δημοτικά τραγούδια για τον έρωτα

Abstract

Το άρθρο μελετά τη συμβολική παρουσία του φυτικού κόσμου στα σερβικά δημοτικά τραγούδια, με ιδιαίτερη έμφαση στη συλλογή της λυρικής λαϊκής ποίησης του Βουκ Στεφάνοβιτς Κάρατζιτς. Στα τραγούδια αυτά διάφορα είδη δέντρων, θάμνων, βοτάνων, λουλουδιών και καρπών, καθώς και τα χαρακτηριστικά τους, όπως το χρώμα, η οσμή, οι φαρμακευτικές ιδιότητες κ.λπ., χρησιμοποιούνται για να περιγράψουν συμβολικά το αγαπημένο πρόσωπο και τα συναισθήματά του. Ο συμβολισμός των φυτών εξετάζεται υπό το πρίσμα των σχετικών σερβικών λαϊκών δοξασιών.

У фокусу интересовања овог рада налази се симболично присуство биљног света у српским љубавним народним песмама, са посебним фокусом на збирку лирске народне поезије Вука Караџића. У овим песмама различите врсте биља и њихови атрибути, као што су боја, мирис, лековита својства, користе се да на симболичан начин опишу осећања, као и изглед вољене особе. У овом раду се симболика биља посматра кроз призму српских народних веровања о биљу.