Syntactic co-reference

Abstract

The basic condition for syntactic co-reference is the identity of the syntactic function of two sentence constituents - usually with an agent or object function, and very rarely between constituents with a predicative or adverbial function - and the repetition of the predicate. The repealed predicate is exposed to the operation of deletion, in this way basically bi-predicate utterances are realised as mono-predicate. The typical formalization has the constituent with the rhematic function, and the untypical with the thematic one. There are three types of syntactic co-reference - comitative (pored + G, uz -i- A, and for the agent also sa + I and bez + G), exceptive (ostm/sem, do + C and also, but not very often izitzev, mimo, izvan + G), and sub-stitutive (mesto, namesto, umesto + G).

Sintaksička koreferencijalnost se zasniva na odnosu identiteta sintaksičke funkcije dvaju rečeničnih konstituenata. Ovakav odnos najčešće se uspostavlja između konstituanta sa centralnom sintaksičkom funkcijom - agentivnom odnosno subjekatskom, i objekatskom, a znatno ređe između konstituenata u predikatikavnoj ili adverbijalnoj funkciji. Između tipično formalizovanog i koreferencijalnog konstituenta uspostavljaju se odnosi komitativnog eksceptivnog ili supstitutivnog.